Bleeding order

Bleeding order, in het Nederlands vertaald als "bloedende volgorde"^[1], is de naam voor het verschijnsel dat als gevolg van een verandering in een bepaalde fonologische context (regel 1) er in dezelfde context geen andere verandering meer kan optreden (regel 2) die anders wel mogelijk zou zijn geweest.

Een voorbeeld in het Engels is de regel dat er een /ɪ/ tussen een stemloze alveolaire fricatief en een meervouds-z komt (regel 1), zoals in [bʌsɪz] (onderliggende vorm [bʌs-z]). Daarnaast past het Engels (in tegenstelling tot veel andere talen) de regel eindklankverscherping (regel 2) alleen toe na een stemloze medeklinker, zoals in [bʊks] (onderliggend [bʊk-z]). Doordat deze laatste regel pas na de eerste geldt, kan eindklankverscherping niet meer worden toegepast in bijvoorbeeld [bʌsɪz].

1. ↑ G.E. Booij, J.G. Kerstens & H.J. Verkuyl. Lexicon van de taalwetenschap, Spectrum, 1980, p. 40